32.EΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ - Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Πολιτισμός

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 20 Ιανουαρίου 2014 10:42

Γράφτηκε από τον/την Super User

Εμφανίσεις: 9217

                                                           EΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ - Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

     Απλώνουμε το βλέμμα στους ορίζοντες, να χαιρετήσουμε τις πολιτείες των αρχαίων Αιγαίων προγόνων μας, από τη Μικρά Ασία ως τον Ειρηνικό Ωκεανό, από τη 

Βαλκανική ως τον Αρκτικό κύκλο, από τη Μεγάλη Ελλάδα της Ιταλικής χερσονήσου ως την Αμερικανική Δύση και απ’ τα παράλια της Βόρειας Αφρικής ως τα εσωτερικά της.

     Χαιρετίζουμε την πανσπερμία του Ελληνικού πνεύματος στις αρχαίες πολιτείες μέσα στον κύκλο των οριζόντων.

"Ελλάδα, χορευτικό στροβίλισμα

                                                                                                                     στη γεωγραφία», λέει ο Ποιητής.

      Σε κάθε πόλισμα προβάλλουν πλήθος Ναοί, Βουλευτήρια, Βιβλιοθήκη, Δημόσια Αγορά, Δημόσια Λουτρά, άψογα Υδραγωγεία, Θέατρο, Γυμναστήρια, υπέροχα σύμβολα κοσμικής εναρμόνισης και Θεϊκά αγάλματα.

     Στη Μικρασία ακτινοβουλούν η Μίλητος, η Πέργαμος, η Πριήνη, η Έφεσος, η Άσσος, η Σελεύκεια, οι Σάρδεις, η Αφροδισιάς, τα Μύρα, η Μυκάλη, η Μαγνησία,η Ολβία, η Φώκαια, η Αλίντα, η Πέργη, η Τερμεσός, η Καισάρεια, η Αττάλεια…

Στον Πόντο η Οινόη, η Σινώπη, η Κερασούς, η Τραπεζούς, η Σαμψούς ή Αμισός ή Πειραιάς, η Τρίπολις, η Αμάσεια, το Βιθύνιον, η Κασταμόνη, η Νικομήδεια, η Ηράκλεια, η Αθήνα, η Ίστρια, η Μεσημβρία, η Αγχίαλος, η Απολλωνία, η Αγαθούπολις,το Βυζάντιον…

     Στη Συρία η Λαοδίκεια, η Δαμασκός, η Έδεσσα, το Χαλέπιον, η Παλμύρα, η Σελεύκεια, η Αντιόχεια, η Βόστρα, η Απάμεια, η Φιλιππούπολη, τα Μέγαρα, τα Άβηλα, τα Έμεσα,

η Ταρτούς, η Μπανίγιας, η Δαμασκός…

     Στον Λίβανο η Σιδών, η Βύβλος, η Τύρος…

     Στην Παλαιστίνη, η Τιβεριάς, η Σέπφωρις, η Φιλωτέρεια, το Επτάπηγον, η Σκυθόπολις, η Νεάπολις.

     Στην Ιουδαία η Αρέθουσα, τα Ιερά Σόλυμα, η Άδωδα, η Μάρισσα, η Ελευθερούπολις…

     Στην Ιορδανία η Δαμασκός, η Παντάς, η Αντιόχεια, η Σελεύκεια, η Ιουλιάς(Βησθαϊδά), Ίππος, Γάδαρα, Πέλλα, Δίον, Αβέλα, 

Φαινά, Ζόρα, Κάναθα, Ραφανά, Γέρασα, Φιλαδέλφεια(Αμμάν), Καλλιρρόη, Λιβιάς, Μέδεβα, Αρεόπολις, Χαράκωμα, Χαλκίς, Λάρισα, Αρέθουσα, Αμπελώμη, Πέτρα, Νεσσάνα, Ελούσα, Άβαθος, Μάμψις, Θαμάρα, Σοβάτα, Αίλανα, Λευκή Κώμη, Αρσινόη, Κλεοπατρίς, Οστακίνη, Πηλούσιο, Παλμύρα, Άκαμπα, Καπιτωλάς, Αρεόπολις, Μέδεβα…

     Στην Αίγυπτο η Κάνωβος, η Ερμούπολις, η Ναύκρατις, η Αλεξάνδρεια, η Βούβαστος –η, Ηλιούπολις, Αφροδιτόπολις, Κυνόπολις, Λητούπολις, Αρσινόη, Άβυδος, Ηρακλεόπολις, Πανόπολις, Διόσπολις, Απολλινόπολις, Διονυσιάς, Όμβροι, Ανδρών, Πανέφυσις, Ιέραξ, Ηρώων πόλις, Ιερά Συκάμινος, Πλιθίνη, Αλμύραι, Βερενίκη… 

     Στη Λιβύη η Τρίπολις, η Κυρήνη, η Βάρνη , η Απολλωνία , η Βασιλικία , η Μεγάλη Λεπτίς , η Πτολεμαΐς , η Θύγγη , τα Σάβρατα , η Καρχηδών…

     Στην Αλγερία το Ιππόνιον, η Μάδαυρος, η Τάβασα, η Θήβιλις, η Μίλεον(Τζεμίλα), η Καλαμάς, η Τίπασα.

     Στην Τυνησία η Ασπίς, η Άμμωνος πόλις, η Βούττα, η Σοφετούλα, το Ρήγιον.

     Στις Μαροκινές ακτές πόλεις με ελληνικούς ναούς, εμπρός σε λαμπερά ακρογιάλια.

     Στη Ζιμπάμπουε(=Πέτρινο Σπίτι) ελληνικές πόλεις μεγαλιθικών κατασκευών, με πύργους και ελληνικά σύμβολα Λ, πανομοιότυπες με του Αμαζονίου, από την Κρητο-Μυκηναϊκή Εποχή.

     Στην Ιταλία, Ιλλυρία η Καλλίπολις, το Μεταπόντιο, οι Θούριοι, ο Κρότων, οι Λoκροí, το Ρήγιον, η Νάξος, η Μεσσήνη, οι Συρακούσες, η Κατάνη, οι Λεοντίνοι, ο Ακράγας, το Ταυρομένιο, τα Υβλέα Μέγαρα, η Γέλα, ο Σελινούς, η Πάνορμος, η Ιμέρα, τα Τρινάκρια, η Ποσειδωνία, η Νεάπολις, η Κύμη, η Εγέστα…

     Στη Μάλτα οι νεολιθικοί Ναοί της Μεγάλης Μητέρας έχουν μεγαλιθικούς περιβόλους ωοειδείς, που μοιάζουν με λουλούδια, με πλήθος ελληνικά σύμβολα, σπείρες, μαιάνδρους, το δέντρο της ζωής, αστερισμούς, φυτά και ζώα. Στο κοντινό νησί Γκότσο βρίσκεται κτίσμα σε σχήμα γυναικείο και μέσα πλήθος αγαλματίδια της Μεγάλης Μητέρας-Τσιγαντία=Γιγαντία.

     Στη Γαλλία η Μασσαλία, η Νίκαια, η Ολβία, η Ηράκλεια, η Κρέουσα, η Αγάθη, η Αθηνόπολις, το Ταυροέντιον, τα Τρόπαια, το Σήτιον, το Λούγδουνον.

     Στην Ισπανία-Πορτογαλία τα Άβδηρα, η Μάλαγα, τα Γάδειρα, η Εβόρα, η Έβουρα, η Ευανδρία, η Αρμονία, η Ταρτησσός…

  Στη Βρετανία η Λίνδος, η Ταμία, το Κορίνιον, το Δούνον…

     Στην Ιρλανδία η Ρηγία, η Μαναπία, η Νάγνατα…

     Φαίνεται ότι, -εκτός από το «ορέγεσθαι του ειδέναι»- και υπό την πίεση κλιματολογικών μεταβολών αλλά και καθαρτικών σκοπιμοτήτων, οι Αιγαίοι Πελασγοί και Δραβίδες κάτοικοι της Αιγηίδος αναγκάσθηκαν να εξαπλωθούν σε Ευρώπη και Ασία και εκείθεν σε όλον τον πλανήτη.

     Ο Αρριανός γράφει στο έργο του «Ινδικά» VIII, 1: «Οι Νυσσαίοι δεν είναι ινδικό φύλλο, αλλά κλάδος εκείνων, που ήλθαν με τον Διόνυσο στις Ινδίες(…) ονομάζοντας την επαρχία Νυσσαία από το όρος Νύσσα και την(γενέτειρά του) πόλη επίσης Νύσσα…

     Ο Ινδός αρχαιολόγος Jagadish Chattergi γράφει:  «Κοιτίδα των Δραβιδών είναι τα νησιά του Αιγαίου, απ’ όπου οι πρόγονοί  τους με επίκεντρο την Κρήτη ξεκίνησαν πριν από πολλές χιλιετίες, για να καταλήξουν στην Κεντρική και Νότια Ινδία. Οι Δραβίδες συνεισέφεραν πάρα πολλά στοιχεία υψίστης σημασίας στην εξέλιξη του Ινδικού Πολιτισμού».

     Ελληνικά ονόματα έχουν οι Βρετανοί (από την αρχαιοελληνική λέξη βριτός=στιβαρός>Briton), οι Κέλτες (από την ελληνική λέξη κελτός=ορμητικός), οι Σκύθες (από την ελληνική λέξη σκυθρός=σοβαρός), αλλά χιλιάδες ελληνικές λέξεις βρίσκουμε ως και σήμερα, στα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, στην Ιαπωνία, Κίνα, Θιβέτ, Ινδίες, Ταϋλάνδη, Αφγανιστάν, Πακιστάν, σε νησιά του Ατλαντικού, ως και στην Αμερική, μαζί με πλήθος ελληνικών συμβόλων και κατασκευών (παλάτια, ναοί, πυραμίδες, φρυκτωρίες), πανομοιότυπων προς τα αρχαία Μινωικά και Μυκηναϊκά.

      Στους Παστούν του Αφγανιστάν ελληνικά ήθη και έθιμα διατηρούνται από την αρχαιότητα ως σήμερα: ο πυρρίχιος χορός «Αθέν=Αθηνά, οι ελληνικοί Θεοί, η ιπποκρατική ιατρική, η κατασκευή σπιτιών με ελληνικούς κίονες*. Στους Πασέι καίει άσβηστη λυχνία-Εστία, κατά το ελληνικό έθιμο. Εδώ βρέθηκαν Κρητο-Μυκηναϊκά παλάτια. Στα Δυτικά Ιμαλάϊα οι Μαλάνα  στο Τσαντραχάνι  κτίζουν τα σπίτια τους με οριζόντιες δίχρωμες ραβδώσεις εναλλασσόμενες, ως σήμερα παραδοσιακές κατασκευές της  Μακεδονίας και άλλων ελληνικών περιοχών, ενώ πάνω από τις εισόδους προσαρμόσουν κέρατα-συμβολίζοντας (ίσως) το κέρας της Aμαλθείας και την ευημερία .

                                                                                                                                                                                                                                                                                          --------------------------------------------------------------  

Σημείωση: *Στους Παστούν διατηρούνται ως σήμερα τα ελληνικά αρχαία έθιμα του γάμου με αλλαγή στεφάνων στους νυμφευόμενους, τρεις περιστροφές τους γύρω από το ιερό, το πέταγμα ρυζιών επάνω τους ως σύμβολο ευημερίας, η φιλοξενία, η αφθονία τροφίμων στις οικίες προς αυτάρκεια και τα ονόματα των Ελληνικών Θεών: η Αφροδίτη-προστάτης του γάμου, η Ήρα(Hora)-θεά της οικογένειας και θυσίας εριφιού στο κατώφλι των νεονύμφων, ο Πάνας(Shpane)-παίζει αυλό,η Ίρις(Oris)-θεά των νεφών και του ουράνιου τόξου, η Περσεφόνη(Peserley)-θεά της άνοιξης, η Δήμητρα(Demeter)-προστάτιδα καλλιεργειών, ο Άδης(Hadirah)-θεός των νεκρών και η Ευρυάλη(Raevi)-αγριωπή με φιδίσια μαλλιά, καθώς και το τέρας ο Μινώταυρος (Mοrdozmαi). Η ιπποκράτειος ιατρική των Παστούν εφαρμόζεται με δίαιτα, βοτανολογικούς συνδυασμούς, λουτροθεραπείες, υγιεινό τρόπο ζωής.                                                                                                                                                                                                                                                                                                   ---------------------------------------------------------------

     Εδώ ονομάζουν το υπέροχο δενδρύλιο με τα ρόδινα άνθη «Ροδόδενδρο». Στους Κοντάβας της ΝΔ Ινδίας γίνεται γιορτή αγώνων «Κεϊλμουρτά» κατά το πρότυπο των Ολυμπιακών αγώνων, υφαίνουν χαλιά με μαιάνδρους και θεωρούν ιερό τον αριθμό 12. Στο Τατζίκ της Κεντρικής Ασίας, στην Κίνα, η πανέμορφη ολοκέντητη στολή και διακόσμηση της κεφαλής των γυναικών είναι πανομοιότυπη με τις ελληνικές παραδοσιακές στολές, κυρίως από Μακεδονία και Καισάρεια.  

     Στο Σααγκσί της Κίνας βρέθηκαν πολλές πυραμίδες, των οποίων η κατασκευή ανάγεται στον Διόνυσο, όταν περί το 3.000 π. Χ. Εξεστράτευσε, για να αποκλείσει τους Νεφελίμ στα έγκατα της Γης. Οι επαρχίες Γιουνάν (Ιωνία) και Ξιν Γιανγκ έχουν ελληνικά σύμβολα, μαιάνδρους, σταυρούς, τρίαινες, κύκλους ομόκεντρους, ισόπλευρα τρίγωνα.

     Στην μεγάλη έκταση της Τάκλα Μακάν της Κίνας βρίσκονται ελληνικές φρυκτωρίες (για μετάδοση πληροφοριών σε μεγάλες αποστάσεις), πυθαγόρεια ζιγκουράτ (πυραμίδες) τριών επιπέδων, μυκηναϊκή πύλη Λ δυτικά, υπόγεια άρδευση και μοναδικοί αμπελώνες. Εδώ ρέουν δύο ποταμοί με το όνομα Μίνο (Μίνως)και είναι ιδρυμένη από τον Διόνυσο η ελληνική πόλη Φρουρά, καθώς  και η Αλεξάνδρεια η εσχάτη, κτισμένη από τον Αλέξανδρο, που είχαν σκοπό να ελέγχουν τους Νεφελίμ, οι οποίοι-καθώς λέγεται-εδρεύουν σε υπόγεια πόλη κάτω από τη Λευκή Πυραμίδα(Λευκή Αδελφότητα).

     «Το 3.000 π.Χ. το Α΄ και το Β΄ εκστρατευτικό σώμα του Διονύσου εγκλώβισαν και κατενίκησαν τις καταδιωκόμενες δυνάμεις των Νεφελίμ στην Κεντρική Κίνα και συγκεκριμένα στην επαρχία Σαανξί, κοντά στη σύγχρονη πόλη Ξιάν. Εκεί έστησαν τρόπαια, τα οποία υπάρχουν μέχρι και σήμερα, αλλά κανείς ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε γι’αυτά.*

     Έχτισαν δεκάδες πυραμίδες και ζιγκουράτ, βασισμένα στην πυθαγόρεια αντίληψη και την απολλώνιο αισθητική.

     Η μεγαλειώδης νίκη των ελληνικών δυνάμεων ήταν αποτέλεσμα της μεγαλοφυούς στρατηγικής κίνησης του Διονύσου να εισβάλει στην Κίνα, χωρίζοντας το στρατό του στις Βόρειες Ινδίες σε δυο εκστρατευτικά σώματα. Το ένα κινήθηκε προς βορρά και εισέβαλε από την επαρχία Ξιν Γιανγκ πιέζοντας τις δυνάμεις των Νεφελίμ στην επαρχία Σααξί, ανάμεσα στα Κάσια όρη και το όρος Θάγουρον. Μετά τη νίκη και υπό την εποπτεία του βόρειου εκστρατευτικού σώματος, οι Νεφελίμ οδηγήθηκαν πίσω στις «Πύλες» της Τάκλα Μακάν, μέσω των οποίων επέστρεψαν στην υποχθόνια πατρίδα τους, τα Τάρταρα.

---------------------------------------------------------------- 

Σημείωση: Από το βιβλίο του Δημοσθένη Λιακόπουλου «Γη, ο Πλανήτης των Ελλήνων(σ.130). Επίσης (σ.132): «Ο Βελερεφόντης, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθοστορία εξεστράτευσε στην Ανατολή πάνω στο φτερωτό άλογό του, τον Πήγασο. Αγάλματα Πηγάσων βρίσκονται στις περιοχές των Πυραμίδων…»

------------------------------------------

     Ακολούθως, όπως μετά από 2.500 χρόνια έκανε και ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Διόνυσος σφράγισε τις «Πύλες» με χαλκό και «ασύγκριτον ύαλον», ώστε να μην είναι δυνατόν να ανοίξουν ούτε διά πυρός, ούτε διά σιδήρου ούτε διά καμιάς άλλης επινόησεως (προφητεία Αγίου Ανδρέα, κείμενο Αγίου Όρους).

     Η επαρχία Γιουνάν αποτελεί τη φυσική είσοδο στην Κίνα, αν ακολουθήσει κανείς πορεία νοτίως των Ιμαλαΐων. Την πορεία αυτή είχε ακολουθήσει το δεύτερο εκστρατευτικό σώμα του Διονύσου, για να εμποδίσει τις ορδές των Νεφελίμ να διαφύγουν από το πρώτο του εκστρατευτικό σώμα, του οποίου ηγείτο ο ίδιος και κυνηγούσε τους Νεφελίμ, εισβάλλοντας στην Κίνα από την επαρχία Ξιν Γιανγκ, βορείως των Ιμαλαΐων. Έτσι, όπως ήταν φυσικό, η ελληνική παρουσία στην επαρχία Γιουνάν ήταν μεγάλη. Ο Μέγας Αλέξανδρος, θέλοντας να μην είναι υποδεέστερος του Διονύσου, ήθελε να συνεχίσει ανατολικά, αλλά ο στρατός του δεν ανταποκρίθηκε, διότι αισθανότανε ότι ο αντικειμενικός του σκοπός, που ήταν ουσιαστικά ο περιορισμός τωυ Νεφελίμ στα Τάρταρα, μέσω των Πυλών της επαρχίας Ξιν Γιανγκ επιτεύχθηκε. Οι Έλληνες της Γιννάν, επομένως, είναι απόγονοι του Διονυσιακού στρατού και της ακολουθίας του, το ίδιο και το σύνολο του πολιτιστικών επιδράσεων, όπως η χρήση όλων των ειδών των μαιάνδρων, οι ελληνικοί χοροί, καθώς και οι παραδοσιακές ενδυμασίες και τα καλύμματα της κεφαλής, που θυμίζουν έντονα Πόντο, Καραγκούνα και Μακεδονία»

     Τον ίδιο σκοπό υπηρετούσε και η πόλη Κέρβερος, που ίδρυσε ο Διόνυσος: να εμποδίζει την έξοδο των Νεφελίμ από τα έγκατα της Γης στον επίγειο χώρο. Τόσον ο Διόνυσος, όσο και ο Αλέξανδρος ισοπέδωσαν τις επίγειες εγκαταστάσεις των Νεφελίμ στην περιοχή της Λευκής Πυραμίδας, προστατεύοντας την ανθρωπότητα από τις επιβουλές τους. Χαρακτηριστική στο Βόρειο Θιβέτ είναι η ονομασία πόλεων Ελόρα (=τους Ελ όρα=κοίτα), όπου οι ιερείς, ως σήμερα, φορούν ελληνικές περικεφαλαίες(Αθηνάς και στρατηγών) και ελληνική αρχαία ενδυμασία με δυο χιτώνες.

     Στη Νήσο Χοκάϊντο της Βόρειας Ιαπωνίας οι Αϊνού(Ίωνες), λευκοί απόγονοι Ιώνων, που συνόδευαν τον Ηρακλή από Αμερική προς Κίνα για εξουδετέρωση των Νεφελίμ στην Τάκλα Μακάν, στεφανώνουν το κεφάλι τους, όπως οι Διονυσιακοί «κωμασταί», με πάνικη λουρίδα, στηριγμένη σε διπλό στριμμένο φυτικό σχοινί, διακοσμημένο με φύλλα, αγκάθια και τρία δερμάτινα τετράγωνα 8x8 εκ. σχισμένα.

     Στα Νησιά του Ειρηνικού ανιχνεύτηκαν 1.100 ελληνικές λέξεις και αρχαιοελληνικές μουσικές επιδράσεις (από τον ερευνητή NorsS. Josephson).

     Όλα τα βουδιστικά και ινδουιστικά τεμένη είναι γεμάτα μαιάνδρους, το κατ’ εξοχήν ελληνικό γεωμετρικό σύμβολο. 

 Μαιάνδρους, σε μεγάλη ποικιλία σχημάτων, βρίσκουμε και σε όλη την Αμερικανική ήπειρο.

     Οι ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής δέχονταν την ευεργετική επίδραση των Ελλήνων φιλοσόφων, που «φύλαγαν τα όνειρα του Κρόνου»* -τις ενεργειακές πύλες της Αλάσκας-, ανανεώνοντας την αποστολή τους κάθε τριάντα χρόνια. Οι Χόπι (HopituhSimon) αρχαιότατη φυλή, χρησιμοποιούν τα αρχαιοελληνικά σύμβολα (μαιάνδρους κ.α) και πιστεύουν ότι υπάρχει ένας μεγάλος πνευματικός δάσκαλος, ο «Αληθινός Λευκός Αδερφός», που θα επιστρέψει, για να εγκαινιάσει την μελλοντική εποχή: την Ημέρα του Εξαγνισμού. Οι ευσεβείς και ευλαβικοί, ειρηνικοί Χόπι στην παράδοσή τους θεωρούν πως ο κόσμος καταστράφηκε τρεις φορές για την ασέβεια των ανθρώπων και ότι τώρα βρισκόμαστε στον τέταρτο κόσμο(Tuwagachi).

     Στο Νιού Χάμσαϊρ εικοσιδύο προϊστορικά κτίσματα, με χαραγμένα ελληνικά γράμματα, στο Ντόβερ Ελληνικό Αμφιθέατρο και στήλες του Ηρακλή, στη Γεωργία πέτρες με Μινωική γραφή και διπλόν Μινωικό πέλεκυ, ελληνικά ονόματα στις Μπαχάμες (Άνδρος, Αθηνά), στο Οχάϊο και Τενεσή, δηλώνουν την πανάρχαιη ελληνική παρουσία

     Στο Μεξικό υψώνοντας πυραμίδες με μαιάνδρους, ανάκτορα πανομοιότυπα προς τα Μυκηναϊκά και Κρητικά, με ελληνικά σύμβολα: γοργόνια, ρόδακες, το κέρας της Αμαλθείας, ρόμβους με ή χωρίς σταυρό, κύματα, το Λ, ως σύμβολο προστασίας του Τριαδικού Θεού, στην κορυφή των κτιρίων. Στη Μίλτα βρίσκονται σταυροί μέσα σε ρόμβους, σκαλιστοί κύκλοι σε κυκλική επιφάνεια με οπή στη μέση. Στο Πάλενκ ορθώνεται η πυραμίδα των επιγραφών, κόκκινη με μεγάλο σύμβολο Җ χρυσαφένιο. Στο Ρυξμάλ βρίσκεται Μυκηναϊκή Πύλη και πλάι μαίανδροι και πλήθος ρόμβοι. Οι Μάγια είχαν εμβλήματα το φίδι και τον αετό και ελληνικά ήθη και έθιμα. Πίστευαν ότι ο Τίος Απούλο=Θεός Απόλλων έσωσε τους λαούς από τους σαρκοβόρους κατοίκους του κάτω κόσμου, που παριστάνονται σε ζωοπρόσωπα αγάλματα(όπως ο νυχτεριδόμορφος θεός Μπάλαμ, που πατάει σε δύο μαιάνδρους).

   Η πυραμίδα του ήλιου στο Τεοτιονουκάν αποτελούσε ενεργειακό συλλέκτη από την ενεργειακή υπερίνα του αστερισμού του Ωρίωνος (όπως αποδεικνύουν σημερινοί επιστήμονες ερευνητές). Το ίδιο στόχο έχει και η πυραμίδα του Χέοπος στην Αίγυπτο, όπου το μικρό παράθυρο στην αίθουσα του βασιλιά βλέπει απευθείας στον Ωρίωνα.

     Στην Ονδούρα, Γουατεμάλα βρίσκεται μυκηναϊκή πύλη με μαιάνδρους στους εξωτερικούς τοίχους, στο Κοπάν βρέθηκε Γοργόνιο-Μέδουσα, στο Ελ-Σαβαντόρ βρίσκεται πυθαγόρειο ζιγκουράτ.

----------------------------------------------------------------------------------------

Σημείωση: Ο Πλούταρχος αναφέρει την αποστολή Ελλήνων φιλόσοφων στην περιοχή της Β.Αμερικής σε ενεργειακή πύλη. Δεν είναι τυχαία εκεί η παρουσία της βάσης Χαρπ (Άρπυια).

----------------------------------------------------------------------------------------

     Στο Περού, ως σήμερα, ομιλούνται ελληνικές λέξεις. Εδώ βρίσκεται ακρόπολη οχυρού σαν την πύλη των Μυκηνών και μεγαλιθική δομή σαν της Τίρυνθας, ειδώλια με λοφίο, σπείρες, κύκλοι, λάμδα. Στο Μάτσου Πίτσου, πεταλόμορφη πόλη, σε υψόμετρο 2.400 μέτρα που αιωρείται στα σύννεφα, βρίσκονται ανάκτορα, ναοί, πλατείες, αστεροσκοπείο, ναός του Ήλιου με τρία παράθυρα και αγροτικές πεζούλες καλλιεργειών. Όλα παραπέμπουν σε Κρητο-Μυκηναϊκά πολιτισμικά ευρήματα. Στις Άνδεις, στο  Χουασκεράν και στο Αρτεζόν Ράχου, στις πηγές του Αμαζονίου σε υψόμετρο 3.180 μέτρων, εκτείνεται σε 15 χιλιόμετρα και με ύψος 15 μέτρα το παλάτι Τσαβίν ντε Χουαντάρ, χωρίς είσοδο, παράθυρα και αίθουσες, με αγάλματα θηλυκού γοργονίου. Στο εσωτερικό του σχηματίζονται διάδρομοι. Στις Άνδεις υπάρχει και Ναός αφιερωμένος στη Σελήνη: «Χουάνα ντε λα Λούνα», το Κάστρο των Ελλήνων«Καστίγιο ντε λα   Γκρέτσιας» με Λ στη περιτείχισή του. Στις πηγές του Αμαζονίου βρίσκεται το τείχος των Αμαζόνων, με ρόμβους σε ευθεία οριζόντια γραμμή στην περιτείχιση και μαιάνδρους. Εδώ βρέθηκε βασιλικό κύπελο, όπως στις Μυκήνες.

     Στη Βολιβία, σε υψόμετρο 4.000 μέτρων βρίσκεται η αρχαιότερη πόλη Τιχουανάκο, αφιερωμένη στον θεό του Φωτός-Απόλλωνα με Πύλη του Ήλιου σε μονόλιθο. Αποτελεί θρησκευτικό κέντρο και αστρική πύλη, κοντά στη λίμνη Τιτικάκα. Τη Τιχουανάκο ίδρυσε ο Βιρικότσα(=λευκός Θεός) σε μια νύχτα, με τον ήχο της σάλπιγγας. Οι Ίνκας ανέμεναν την επιστροφή των λευκών θεών από την Ανατολή. Ακριβώς το ίδιο πιστεύουν και οι Αραουκάνοι, οι αυτοαποκαλούμενοι Σπαρτιάτες της Χιλής, που το όνομά τους σημαίνει «Έλληνες πολεμιστές» (αρ=άριος, γηγενής+ακκα=επιτίθεμαι<ρ. κίω=πηγαίνω και ρ.κινέω=παρορμώ->ar+aura=ο Έλληνας πολεμιστής της γηγενούς φυλής).

Ο κορυφαίος Χιλιανός Ποιητής Πάμπλο Νερούντα γράφει στο Οικουμενικό Τραγούδι «Κάντο Χενεράλ»:

«Ω Αραουκανία, με

τις χειμαρροφυείς βελανιδιές,

εσύ ώ πατρίδα δίχως έλεος

(…)

Κι εσείς, Αραουκάνοι,

πρόγονοί μου (…)

το αίμα το ελληνικό

κατρακυλά την ώρα τούτη»

Στις ενδυμασίες των Αραουκάνων κυριαρχεί ο μαίανδρος, το Λ και έχουν σύμβολα όμοια με τις Μακεδονικές ασπίδες: με σταυρό, τρίαινες, σβάστικες, την πυθαγόρεια αναλογία 1:2…) Ο κύκλιος χορός τους «purrum» είναι ο αρχαιοελληνικός πανάρχαιος πυρρίχιος.

 Στη Βραζιλία, στη ζούγκλα του Αμαζονίου βρίσκεται Ναός του Απόλλωνος κι ελληνικές πόλεις με επιγραφές ελληνικών γραμμάτων, με ρόδακες και το άνθος του λωτού, όπως στο κέντρο του δίσκου της Φαιστού.

     Στην πόλη Μινώα βρίσκονται επιγραφές της Κρητικής γραμμικής Β και σύγχρονοι άνθρωποι με ελληνικά ονόματα στη ζούγκλα του Αμαζονίου.

     Στη Νήσο του Πάσχα χιλιάδες πέτρινα αγάλματα, στην περίμετρο του νησιού, στέκονται κυττάζοντας προς τον ορίζοντα, σαν φρουροί ή σαν να περιμένουν κάποιον να γυρίσει. Ονομάζονται «Μάτε κίτε ράνι»(Μάτια κοιτούν τον ουρανό). Στην ομηρική διάλεκτο «μάτια» σημαίνει μέτωπο. Εδώ διατηρούν το αρχαιοελληνικό έθιμο αφιέρωσης της κόμης στους θεούς(όπως και μέχρι σήμερα στην Ινδία και βάπτιζαν τα αγάλματα στη θάλασσα, όπως στα Απολλώνια και στα Ελευσίνια Μυστήρια.

     Η ανεπανάληπτη τελειότητα των αρχαιοελληνικών ναών, των ενεργειακών πυραμίδων, των αστρονομικών οργάνων(ως ο μηχανισμός που βρέθηκε σε ναυάγιο στην περιοχή Αντι-Κυθήρων και δείχνει επακριβώς τις κινήσεις των πλανητών, τις εκλείψεις κλπ…), καθώς και πλήθος πληροφοριών στα αρχαία κείμενα, δείχνουν έναν υπερπολιτισμό, ο οποίος, με κέντρο τον Αιγαιακό χώρο μεγαλούργησε σε όλον τον πλανήτη και ονομάσθηκε Ελληνικός ως προϊόν φωτεινών νοών.

Καθώς αποδεικνύεται, μετά από πολυετείς έρευνες, υπήρξε κάποτε ένας παγκόσμιος ενιαίος πολιτισμός, που, πριν από πολλές χιλιετίες, είχε στη διάθεσή του τεχνολογία υψηλότερη από τη σημερινή.

     «Οι Έλληνες των πανάρχαιων εποχών εξαπλώθηκαν σε όλον τον κόσμο και όπου πήγαν εκπολίτισαν, ανακάλυψαν, έκτισαν, δίδαξαν επιστήμες, γεωργία, κτηνοτροφία, θρησκεία κ.λ.π. Τοπωνύμια, αρχαιολογική σκαπάνη και παράδοση των περιοχών όλου του κόσμου μαρτυρούν τη μεγάλη αλήθεια! Υπάρχουν δε και φυλές που συνεχίζουν ακόμη να αναμένουν την επιστροφή των Ελλήνων, κάτι το οποίο ίσως να μην αργήσει να πραγματοποιηθεί...»*

----------------------------------------------------------------------------------------

Σημειώσεις: *Αυτά γράφει ο επιστήμων ερευνητής Δημοσθένης Λιακόπουλος, στη σειρά βιβλίων του με τίτλο «Γη ο Πλανήτης των Ελλήνων» και παραθέτει πλήθος ελληνικών λέξεων από λαούς σε όλον τον πλανήτη, όπως: Χαβάη: αέτο=αετός, αρέτο=άρτος, άγκου= αγκομαχώ, λαχανιάζω, πνίγομαι, αρότε(αρχ.αροτριάω =οργώνω, αέρε(αρχ.αείρω)=πλέω, Νου-Νου(αρχ. Νους, νοώ)=σκέψη, μέλε(μέλος)=τραγούδι, νόκο(αρχ. Ελλην. ναίω, οίκος)=κατοικώ, χαννάου=γεννάω, τάρα=θάρρος, λαούκ=λαός, ίκη(ικάνω, ήκω)=έρχομαι, τόκο-τάω(δοκός)=ξύλο 

Περού-Ίνκας:Rimac: Αρχαίο Μαντείο (από το ρήμα=λόγος) κοντά στη Λίμα, Τεό=θεός, Κουράνα(Κούρη)=Κόρη, ουρανάκ=ουρανός, πλάτα-πλατύς… 

Περού-Κέτσουα:Achalay(αγλαής, αγλαΐζω)= φωτεινός, Churi=Κόρη, Hatana=Χιτώνας, Apulu=Απόλλων, Kholche(Κόλχος, Χαλκός)=νόμισμα, Inca=απόγονος Θεού Ήλιου, Alt=κεφαλή, Anca: (αγκύλος, κυρτός)=αετός, Achnacara=λευκός(λευκή κεφαλή)

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

      Μαζί με τα ελληνικά σύμβολα των δυνάμεων της Ζωής οι αρχαίοι Έλληνες της πρώιμης Ιστορίας εξάπλωσαν και τις υψηλές ευγενείς ιδέες του πνευματικού φωτός, που έθρεψαν τους λαούς στα ιδανικά της ελευθερίας ,της ειρήνης και της δικαιοσύνης.

     Ήδη στα «Ηθικά» του Πλουτάρχου αναφέρεται ότι, όταν ο Ηρακλής εξεστράτευσε περί το 3.000 π.Χ. στον κόλπο του Μεξικού, βρήκε να κατοικούν πυκνά εκεί «ξεχασμένοι Έλληνες».

     Δίκαια, λοιπόν η Γη μας χαρακτηρίζεται ως ο Πλανήτης των Ελλήνων, όπου η Ελληνική γλώσσα, ομιλούμενη και χαραγμένη στα Μνημεία του χρόνου, σημαίνει τις θεϊκές αλήθειες των Παγκοσμίων Νόμων, όπως καθαρά εικονίζονται στους ανθρώπινους εγκέφαλους.

                                                                 «Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω»

Ο  Ποιητής

«Κόσμος από παλιά κοσμοσυντρίμματα

η νέα αγνή πατρίδα η παναρμόνια»

                                             (ΚωστήςΠαλαμάς)

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >